Voedsel uit de magnetron brengt de gezondheid ernstige schade
toe. Dit is in 1989 vastgesteld door de Zwitserse voedingswetenschapper
dr. Hans Ulrich Hertel, die al meer dan tien jaar probeert om zijn
ontdekking wereldkundig te maken, maar daarin wordt tegengewerkt door de
Zwitserse autoriteiten. Intussen krijgt het onderzoek van dr. Hertel
meer gewicht, aangezien recente studies eveneens aantonen dat het
gebruik van een magnetron schadelijk is voor de gezondheid. En zelfs kan
leiden tot de ontwikkeling van kanker.
Als je voedsel eet dat in een magnetron is verhit of ontdooid, treden
in je bloed veranderingen op die kenmerkend zijn voor de eerste fasen
van het ziekteproces van mensen die aan kanker lijden. Deze schokkende
ontdekking had al tien jaar geleden voorpaginanieuws kunnen zijn, als
dr. Hans Ulrich Hertel niet met succes de mond was gesnoerd door
fabrikanten van magnetrons, die op een handige manier gebruik hebben
gemaakt van handelswetten. Het Zwitserse Hof verbood Hertel namelijk om
zijn onderzoeksgegevens openbaar te maken, op straffe van hoge boetes –
en zelfs onder bedreiging van persoonlijk faillissement.
- Dr. Hans Ulrich Hertel
In maart 1993 heeft het gerechtshof in Bern een uitspraak gedaan in
de zaak die door de Zwitserse associatie van dealers van elektrische
apparaten voor huishoudens en industrie tegen dr. Hertel was
aangespannen en hem verboden om publiekelijk te verklaren dat het
gebruik van een magnetron gevaarlijk is voor de gezondheid. Bij
overtreding zou hem een boete van SFR. 5000 worden opgelegd en riskeerde
hij een gevangenisstraf van een jaar. Het Zwitserse federale hof in
Lausanne heeft de uitspraak een jaar later, in 1994, bevestigd.
De advocaten van de fabrikanten van magnetrons beriepen zich op de Zwitserse wet tegen oneerlijke concurrentie, die
‘discriminerende, onware, misleidende en onnodig nadelige uitspraken over een leverancier of zijn producten’
verbiedt – waarbij uitsluitend wordt nagegaan of er sprake is van
handelsbelemmering en niet of een van beide partijen kwade opzet heeft.
Deze wet beperkt ook de vrijheid van de Zwitserse pers, aangezien elk
interview waarin kritisch over de magnetron wordt gesproken, gemakkelijk
tot een proces zou kunnen leiden.
De Zwitserse visie wordt niet gedeeld door de rest van Europa. In
augustus 1998 heeft het Europese Hof voor de Rechten van de Mens
bepaald, dat de zwijgplicht die dr. Hertel was opgelegd, in tegenspraak
is met het recht op vrijheid van meningsuiting. De Zwitserse overheid
dient aan dr. Hertel 40.000 Zwitserse frank uit te keren als compensatie
voor de door hem geleden schade, zo heeft het Europese Hof gelast. Dr.
Hertel wacht echter nog steeds op vernietiging van de eerdere uitspraak.
Ondanks zijn overwinning hangt hem een boete van 8.000 Zwitserse frank
boven het hoofd, als hij de magnetron in opspraak brengt. Intussen
krijgt dr. Hertel echter steun uit wetenschappelijke hoek, in de vorm
van nieuwe studies, die zijn ontdekkingen van tien jaar geleden
onderschrijven.
Het onderzoek van dr. Hertel
In samenwerking met professor Bernard Blanc van het Zwitserse Federal
Institute of Technology is dr. Hertel, een voedingswetenschapper die
vele jaren voor een internationaal voedingsmiddelenbedrijf in
Zwitserland heeft gewerkt, elf jaar geleden een uitgebreid onderzoek
gestart naar de invloed van voedsel uit de magnetron op de gezondheid.
Dit onderzoek hebben de twee wetenschappers zelf gefinancierd, nadat hun
subsidieaanvraag bij het Swiss National Fund was afgewezen.
Voor het onderzoek, dat noodgedwongen op kleinere schaal is
uitgevoerd dan aanvankelijk werd beoogd, werden acht mensen van het
Macrobiotisch Instituut in Kientel geselecteerd. Om geen
compromitterende factoren in het bloed te hebben werden uitsluitend
mensen uitgekozen die een macrobiotisch dieet volgden. Behalve Hertel
zelf, die destijds 64 jaar was, waren alle deelnemers tussen de twintig
en veertig jaar oud.
Aan ‘Wat artsen je niet vertellen’ liet Hertel weten:
“We
verbleven acht weken in hetzelfde hotel. In die periode werd er niet
gerookt, geen alcohol gedronken en geen seks bedreven.” Met
intervallen van twee tot vijf dagen kregen de vrijwilligers op een lege
maag een van acht verschillende voedingsproducten: verse melk van een
biologische boerderij, of dezelfde melk op een conventionele manier
gekookt, of verhit in een magnetron; gepasteuriseerde melk; organisch
geteelde groenten – rauw, of dezelfde groenten op een conventionele
manier gekookt; of verhit in een magnetron, of eerst bevroren en
vervolgens ontdooid in een magnetron.
Kort voordat deze producten werden gegeten, en vervolgens op bepaalde
tijdstippen na het eten van dit voedsel, werden bij elke vrijwilliger
bloedmonsters afgenomen. De onderzoekers stelden vast, dat in het bloed
van degenen die voedsel uit de magnetron hadden gegeten, significante
veranderingen optraden. Metingen wezen op een daling van alle
hemoglobine- en cholesterolwaarden, zowel van de high-density
lipoproteïnen – het ‘goede’ cholesterol – als van low-density
lipoproteïnen – het ‘slechte’ cholesterol. Tevens nam het aantal
witte bloedcellen tijdelijk meer af dan na het eten van producten die
niet in de magnetron waren verwarmd of ontdooid. Bovendien ontdekte dr.
Hertel een sterk verband tussen de hoeveelheid stralingsenergie uit de
magnetron die in de verwarmde producten was opgenomen en de helderheid
waarmee bacteriën oplichten als je onder een speciaal licht naar het
voedsel kijkt. Volgens dr. Hertel zou deze energie via het voedsel in
het lichaam terecht kunnen komen.
Behalve deze consequenties van het gebruik van een magnetron, heeft
dr. Hertel ook non-thermale effecten vastgesteld die, zo beweert hij, de
doordringbaarheid van de celmembranen wijzigen door verstoring van de
elektrische interactie tussen de buiten- en binnenlaag van de cel. De
beschadigde cellen verliezen deels hun arbeidsvermogen en worden een
gemakkelijke prooi voor virussen, schimmels en andere micro-organismen.
Verstoring van de natuurlijke herstelmechanismen van cellen leidt er
uiteindelijk toe, dat deze zich noodgedwongen op andere manieren dan
gebruikelijk van energie moeten voorzien. Terwijl deze cellen normaliter
geen zuurstof nodig hebben, gaan zij in een noodtoestand van zuurstof
gebruikmaken om te kunnen voortbestaan. Dit heeft tot gevolg dat zij, in
plaats van water en kooldioxide, waterstofperoxide en koolmonoxide gaan
produceren. ‘Bij deze energiegeneratie is er niet langer sprake van
gezonde oxidatie, maar van een ongezond fermentatieproces’, zegt dr.
Hertel.
Tijdens het verhittingsproces in de magnetron, die een input heeft
van 1000 watt of meer, treden ook andere chemische reacties op, zo heeft
de voedingswetenschapper vastgesteld. Als gevolg van destructie en
deformatie van voedingsmoleculen ontstaan zogenaamde ‘radiolytic
compounds’, schadelijke stoffen die niet in de natuur voorkomen. In
wetenschappelijke kringen werd tot nu toe algemeen aangenomen, dat
voedsel dat aan straling is blootgesteld niet meer van deze stoffen
bevat dan voedsel dat op een conventionele manier is bereid, maar de
bevindingen van dr. Hertel spreken dit tegen.
Analyse van het bloed van de deelnemers heeft ook tot de conclusie
geleid, dat degenen die voedsel uit de magnetron aten, reden hadden om
zich zorgen te maken over hun gezondheid. Aan de hand van bloedmonsters
die elke morgen om 07.45 uur werden genomen, dat wil zeggen vijftien
minuten na het ontbijt, en twee uur later opnieuw, werd vastgesteld, dat
het niveau van zowel erytrocyten, hemoglobine, hematocriet als
leukocyten bij deze mensen lager was dan normaal. Deze veranderingen
komen overeen met het proces dat plaatsvindt bij mensen die een neiging
hebben tot bloedarmoede. In de tweede maand van het onderzoek bleken de
waarden over de gehele linie nog lager, en waren de resultaten
statistisch meer significant. Tegelijkertijd namen de cholesterolniveaus
in het bloed van de vrijwilligers evenredig toe.
Het ligt voor de hand dat publicatie van deze onderzoeksresultaten in
1992 in Zwitserland grote opschudding teweeg zou hebben gebracht. En
dat fabrikanten van magnetrons, uit vrees voor financiële verliezen, er
alles aan zouden doen om te voorkomen dat dit nieuws de consument zou
bereiken. Dat zij hierin zijn geslaagd, is een triest voorbeeld van het
ondergeschikte belang van het individu. Niet alleen dr. Hertel is
hiervan het slachtoffer, de druk die op zijn compagnon professor Bernard
Blanc van het Federal Institute of Technology werd uitgeoefend was zo
groot, dat hij zich genoodzaakt zag om zich publiekelijk te distantiëren
van het rapport dat zij samen hadden opgesteld. Tegenover dr. Hertel
heeft professor Blanc in vertrouwen toegegeven dat hij vreesde voor de
veiligheid van zijn gezin. Ondanks de tegenwerking die dr. Hertel
nog steeds ondervindt, zet hij het onderzoek voort. Zijn rapporten zijn
voor het publiek buiten Zwitserland toegankelijk via zijn website en de
post. (Voor het adres, zie voetnoten bij dit artikel.)
Russische ban op magnetrons
Ook de Russen hebben na de Tweede Wereldoorlog met magnetrons
geëxperimenteerd. Vanaf 1957 is het merendeel van het onderzoek
uitgevoerd in het Institute of Radio Technology in Klinsk. Volgens de
Amerikaanse onderzoeker William Kopp, die zoveel mogelijk resultaten van
zowel Russisch als Duits onderzoek heeft verzameld – en die om die
reden in eigen land is vervolgd – hebben de Russische forensische
teams de volgende effecten op de gezondheid geconstateerd: Verhitting
van kant-en-klare maaltijden voor de menselijke consumptie in een
magnetronoven leidt tot:
• de vorming van d-nitrosodiëthanolamine (een bekende kankerverwekkende stof),
• destabilisatie van actieve proteïnehoudende moleculaire bestanddelen,
• het ontstaan van verbindingen met radioactiviteit in de atmosfeer,
• de creatie van kankerverwekkende stoffen in proteïnehydrolysaat-bestanddelen van melk en granen.
• De stralingsemissie veroorzaakt veranderingen in het
afbraakmechanisme van glucoside – en galactoside – tijdens het ontdooien
van bevroren vruchten.
• Tevens wordt het afbraakmechanisme van alkaloïden in rauwe, gekookte of bevroren groenten verstoord.
• In bepaalde trace-mineral moleculaire formaties in plantaardige
substanties, met name in rauwe wortelsoorten, vormen zich
kankerverwekkende radicalen.
• Als je voedsel uit de magnetron eet, treedt er een toename op van het aantal kankercellen in het bloed.
• Als gevolg van chemische reacties in voedingsproducten wordt het
lymfatisch systeem uit evenwicht gebracht, waardoor het immuunsysteem
niet meer optimaal functioneert en het lichaam niet langer afdoende is
beschermd tegen de ontwikkeling van kanker.
• Als gevolg van destabilisatie van het afbraakmechanisme in
voedingsproducten veranderen elementaire voedingsstoffen, met
spijsverteringsstoornissen tot gevolg.
• Uit de statistieken blijkt, dat kanker van maag en darmen vaker
voorkomt bij mensen die regelmatig voedsel uit de magnetron eten. En dat
er een algemene degeneratie van celweefsel optreedt, resulterend in een
geleidelijke afbraak van het spijsverteringssysteem.
• Van alle bestudeerde voedingsproducten bleek de voedingswaarde door
verhitting in de magnetron aanmerkelijk af te nemen. Kenmerkend zijn:
• een vermindering van de natuurlijke voorziening van vitaminen van
het B-complex, vitamine C, vitamine E, essentiële mineralen en
lipotrofinen,
• destructie van de voedingswaarde van nucleo-proteïnen in vleessoorten,
• verlaging van de metabolische activiteit van alkaloïden,
glucosiden, galactosiden en nitrilosiden (alle essentiële plantaardige
substanties in fruit en groente),
• een opvallende versnelling van de structurele desintegratie in alle voedingsproducten.
Op grond van deze bevindingen zijn magnetronovens in 1976 in de
Sovjet-Unie verboden, maar dit verbod is na de perestrojka weer
opgeheven…!
Recent onderzoek
Hoewel enkele van de genoemde bevindingen nog dienen te worden getoetst
in controlestudies, heeft onderzoek in Engeland en de Verenigde Staten
andere mogelijke gevaren van het gebruik van een magnetron aan het licht
gebracht. In 1990 stelden twee wetenschappers van het Department of
Medical Microbiology aan de University of Leeds vast, dat voedsel in een
magnetron ongelijkmatig warm wordt. Zo ontdekten zij, dat zout in een
portie gepureerde aardappelen de temperatuur in de substantie
beïnvloedt, en dat de aardappelen minder warm worden naarmate je meer
zout toevoegt.
De
onderzoekers kwamen tot de conclusie, dat ‘de slechte penetratie van
microgolven in testvoedsel dat veel zout bevat, het resultaat kan zijn
van de inductie van elektrische of ionenbeweging aan het oppervlak van
het voedsel. Dit zou een verklaring kunnen zijn voor het ontstaan van
bobbels aan het oppervlak van kant-en-klare maaltijden die bestemd zijn
voor de magnetron. En het feit dat het voedsel aan het oppervlak
doorgaans kokendheet is, terwijl het binnenin nog koud kan zijn.’
In 1991 is een patiënt in een ziekenhuis in Tulsa, Oklahoma,
overleden aan de gevolgen van anafylaxie, oftewel overgevoeligheid van
het menselijk organisme tegen bepaalde stoffen, nadat hij een
bloedtransfusie had ondergaan met bloed dat was opgewarmd in een
magnetron. De stralingsenergie lijkt de samenstelling van het bloed op
de een of andere manier te hebben veranderd, waardoor er
overgevoeligheidreacties in het lichaam van de patiënt optraden, met de
dood tot gevolg.
Twee jaar eerder, in augustus 1989, had onderzoek
in opdracht van de Britse overheid al aangetoond, dat levensgevaarlijke
bacteriën, zoals Listeria, het verhittingsproces van voedsel in de
magnetron overleven, zelfs als de instructies nauwkeurig worden gevolgd.
Als je restanten van een maaltijd bewaart en later opnieuw in de
magnetron opwarmt, kan dat gevaarlijk zijn voor de gezondheid, zo blijkt
uit ander Amerikaans onderzoek. Een uitbarsting van salmonella in 1992
bleek te zijn veroorzaakt, doordat bezoekers van een picknick
overgebleven vlees mee naar huis hadden genomen. Van de in totaal dertig
mensen hadden er tien het vlees in de magnetron opgewarmd. Allen liepen
zij een Salmonella-infectie op, terwijl geen van de andere mensen, die
het varkensvlees in een elektrische of gasoven hadden gedaan of een
koekenpan hadden gebruikt, ziek werd. De conclusie van de onderzoekers
luidt, dat de magnetron in vergelijking tot conventionele methoden om
voedsel te verwarmen geen bescherming biedt tegen ziekte. Niet al het onderzoek naar het verhittingsproces van voedsel in de
magnetron heeft echter bewijzen van schadelijke effecten voortgebracht.
Dierproeven met het oog op mogelijke consequenties voor de samenstelling
van het bloed, uitgevoerd door wetenschappers van een
onderzoeksinstituut in Zeist, hebben niet tot de constatering van
zorgwekkende veranderingen geleid. De vraag is echter, of de
resultaten van proeven bij ratten kunnen worden geëxtrapoleerd naar
mensen.
Pas op voor kunstmatige toevoegingen
Als je voedsel in een magnetron verhit, gaat veel van de kleur en smaak
verloren. Dit gaat vooral op voor producten die deeg bevatten.
Fabrikanten van kant-en-klare maaltijden hebben een oplossing van dit
probleem gevonden in de vorm van kunstmatige kleur-, geur- en
smaakstoffen. Deze toevoegingen dienen er ook voor om de consument geen
onderscheid meer te kunnen laten maken tussen voedsel uit de magnetron
en maaltijden die op de conventionele manier zijn bereid.
Wil je meer over deze additieven weten, dan raden we je het boek ‘
The Perils of Progress‘ van de Australische academici Ashton en Laura aan. Daarin kun je lezen: ‘
Een
voorbeeld van nieuwe technologie op het gebied van kunstmatige
smaakontwikkeling zijn zogenaamde susceptors. Deze middelen, die dienen
om het voedsel plaatselijk extra heet te laten worden, worden aan het
verpakkingsmateriaal van voedingsproducten voor de magnetron gehecht.
Dit leidt er bijvoorbeeld toe, dat het voedsel een bruine kleur krijgt,
alsof het in een traditionele oven is gebakken. Enkele van de susceptors
die voor 1992 zijn ontwikkeld, scheiden tijdens het verhittingsproces
in de magnetron echter kleine hoeveelheden van een giftige chemische
stof af, genaamd bisfenol-A-diglycidylether (BADGE). Deze stof is een
bestanddeel van de kleefstof die wordt gebruikt om de susceptors aan het
verpakkingsmateriaal te bevestigen.’
In 1992 heeft onderzoek naar chemische stoffen in 52 soorten pizza
uitgewezen, dat de negen verschillende susceptors die in een merk werden
gebruikt, BADGE-concentraties bevatten van 0,2 – 0,3%. Bij verhitting
in de oven bleek deze stof in de pizza terecht te komen, ook al werden
de instructies op de verpakking nauwkeurig gevolgd.
Ander onderzoek heeft uitgewezen, dat uit susceptors in de verpakking
van voedingsproducten voor de magnetron, zoals kant-en-klare pizza’s,
voorgebakken friet en wafels, een groot aantal chemicaliën vrijkomt. In
een studie werden 44 vluchtige chemicaliën geïdentificeerd, inclusief
het kankerverwekkende benzeen. Een andere giftige chemische stof in
verpakkingsmateriaal die bij verhitting in de oven in het voedsel
terechtkomt, is een component van de inkt op het bedrukte
verpakkingskarton, namelijk benzofenon.
Popcorn en graanproducten voor het ontbijt worden vaak verpakt in
papieren zakken die met was zijn bestreken, om gemakkelijk in de
magnetron te kunnen worden verwarmd. Uit recent onderzoek blijkt echter,
dat zestig procent van de was in het voedsel terechtkomt, ook al volg
je de instructies op de verpakking nauwkeurig. Ook het plastic
folie, gemaakt van pvc, waarmee het voedsel in de magnetron wordt
bedekt, blijkt tijdens verhitting schadelijke stoffen uit te scheiden.
Zelfs in zulke grote concentraties, dat onderzoekers, op grond van een
studie uit 1996, het gebruik van pvc verpakkingsmateriaal ten zeerste
afraden. De boodschap is duidelijk. Verwarm geen voedsel in een magnetron, als
dit niet strikt noodzakelijk is. En laat je niet misleiden door
advertenties voor kant-en-klare maaltijden, de zogenaamde snelle
oplossing voor wie geen zin of geen tijd heeft om te koken. Om optimaal
te kunnen functioneren heeft je lichaam echter volwaardig voedsel nodig.
Behandel je lichaam als een Rolls Royce – en niet als een afvalbak.
